Slagwerker Ziv Ravitz (40) is vooral bekend door zijn werk met grote muzikanten als Omer Avital, Avishai Cohen, Ben Monder, Mark Turner en Lee Konitz. Al jarenlang is hij de vaste drummer in het trio van Will Vinson (ts) en hij vond het tijd worden om een album te maken met zijn eigen composities, dus ditmaal is Ziv de leider van het trio dat verder nog gitarist Nir Felder bevat. Ziv is geboren in Israël, zijn grootvader was geëmigreerd uit Egypte naar Israël, en Ziv woont tegenwoordig in Brooklyn, NY. Vandaar zijn credo “every one is a part of me” en dat uitgangspunt vinden we ook terug in de titel van het album “No man is an island”. Ziv speelt op dit album niet alleen drums maar ook keyboards en electronics, Will Vinson speelt behalve sax ook Fender Rhodes en niet onverdienstelijk. Er zijn ook enkele speciale gasten aanwezig, gitarist Gilad Hekselman is te horen op drie nummers en zangeres Camila Meza op een evenals Vincent Peirani op accordeon.

De klankkleur van dit trio is vrij bijzonder door de bezetting gitaar, drums, saxofoon, elektronica. Al in het openingsnummer “Naomi” belanden we in een bevreemdend, spookachtig landschap met vervormde gitaarklanken, elektronische effecten en zachte saxlijnen. In “Peire aussane I “ komen we in een ander vaarwater met de heldere saxklanken van Vinson, het geweldig stuwende drumspel van Ziv en twinkelende gitaarakkoorden. Het titelnummer “No man is an island” klinkt als een soort hymne met een gedragen thema. “Emma and Mika” verwijst naar de dochters van Ziv, het zijn dan ook gevoelvolle klanken die de sfeer van dit nummer bepalen. “The Storyteller” bevat weer tal van vervreemdende effecten middels elektronische geluiden, sferisch saxofoonspel en volop tromgeroffel. Gitarist Gilad Hekselman gaat er flink tegenaan in de nummers waar hij aanwezig is, zoals in “The Dragon”.

In “Peire aussane II” is het woordloos gezang te horen van Camila Meza, ik ben daar over het algemeen niet zo’n liefhebber van, maar hier geeft het wel een zekere sfeer aan het nummer en het duurt gelukkig ook niet zo lang. “Sleep next to me” het enige nummer niet geschreven door Ziv Ravitz, het is een compositie van Evyatar Banai en heeft een compleet andere klank vooral door de aanwezigheid van de accordeon van Vincent Peirani, het is een melancholiek liefdeslied met een klank die doet denken aan de Franse musette. Ook hier en in de meeste nummers speelt het drumspel van Ziv een belangrijke rol, hij ziet zijn drumstel dan ook als een harmonisch instrument, iets dat hij gemeen heeft met topdrummer Paul Motian. Een zeer geslaagd album met veel afwisseling, het geluid varieert per nummer, vooral ook door de gastbijdragen.

Jan van Leersum.